Basta! ;)

" Wysyp na stół mąkę. Na stary dębowy stół, (...) którego blat przez lata codziennego użytku stał się gładki i lśniący. Nie za wiele. Nie za mało. W sam raz. Doskonałą mąkę, zmieloną (...), z ziaren makaronowej pszenicy. Posyp sporą ilością soli morskiej. Proporcjonalnie do ilości mąki dodaj świeże jaja oraz kilka dodatkowych żółtek. Dolej trochę dobrej oliwy z oliwek i odrobinę zimnej wody.
Palcami połącz płyny z mąką i wyrabiaj składniki tak długo, aż uformuje się gładkie ciasto. Jaja mogą wydawać się nieprzyjemne w dotyku, lecz nie ma w tym nic dziwnego. Wyrabiaj ciasto starannie, wewnętrzną stroną dłoni, ruchami w przód i w tył.
Ugniataj ciasto tak długo, aż zabolą cię ręce, a małe krople potu zaczną spływać spomiędzy łopatek do miejsca, gdzie swój początek biorą pośladki.(...) Kiedy ciasto jest już gładkie i elastyczne, posmaruj je oliwą, przykryj wilgotną ściereczką i pozwól mu odpocząć, ponieważ ono także doświadcza zmęczenia. W tym czasie możesz zająć się wertowaniem stron magazynu (...), lub obserwować przez okno, jak na dole, na rogu ulicy Maria flirtuje z listonoszem. Możesz popatrzeć na Fredro jadącego na swym rowerze (...) i w ogóle na życie, które ci ucieka.
Potem przychodzi czas na wałkowanie. Oprósz delikatnie stół mąką i podziel ciasto na osiem równych kawałków. Weź jeden z nich i wałkiem, ruchami od siebie, naciskając równomiernie, rozwałkuj masę, nadając jej kształt prostokąta. Czyń tak do chwili, aż ciasto makaronowe zrobi się długie i cienkie, na grubość noża. Noża, który podciął gardło Bartolemeo, przebijając się przez jego piękne młode ciało jak coltello (nóż) przez słoninę.
Przekrój placek poziomo i powieś na drągu, pozostawiając do przeschnięcia na około pięć minut. Powtórz to samo z pozostałymi kawałkami, aż uzyskasz szesnaście placków. Ostrożnie krój ciasto wzdłuż, formując jak najcieńsze paski. Odstaw je ponownie na drąg, by przeschły przez kolejne pięć minut. I oto masz spaghetti, które z sosem z dojrzałych pomidorów, bazylii, lśniących bakłażanów i ricottą podajesz na obiad (...)
Dniami i nocami wyrabiałam makaron, za każdym razem odtwarzając mord na Bartolemeo. Odnalazłam schronienie w kuchni, podobnie jak kobiety odnajdują je w klasztorach. I tak jak zrobiła to Pasquala Tredici po tym, jak byk zadał jej ukochanemu śmierć." *


Czy Szanowni pamiętają ten cytat z Historii? ;) No właśnie! – dosyć tej zbiorowej histerii z końca historii ;) Czas na zmiany. Ptaszarnia w miejsce Zacisznej, kluchy zamiast zupy – nadchodzą nowe czasy. Bo! Zupoholiczka oszalała! Kilka czynników miało wpływ na ten stan. Po pierwsze – obcowanie z makaroniarą. Po drugie – Dwutygodnik Makaronowy, który trwał u Potrawy, po trzecie – nowy nałóg – zakupoholiczy, w wersji makaronowej, po czwarte – mnóstwo propozycji i pomysłów do wcielenia w życie, a ściślej mówiąc do położenia – na talerzu ;) A potem był wyjazd do piernikowego kurnika, z kurnika do Gdańska. A pomiędzy okazało się, iż wyprawa pociągiem może być smacznie inspirująca. Tym samym narodził się pomysł. I padło hasło: „Pasta i basta!” :) Ale, ale! Nie zacierajta jeszcze łap, bo przez pewien czas jeszcze trochę będę tutaj nudzić. Przynajmniej z dwóch powodów: raz – ponieważ historyczno – kuchenne życie umarło, a zdjęcia zostały, zatem nadwyrężę nieco pamięci i zapodam jeszcze raz kluchy już ugotowane i dawno zjedzone. Dwa – szklane oczko po pewnym perturbacjach jeszcze nie znalazło się cudownie w łapach oczka, tym samym nie ma jak strzelać do potrawy... z oczka ;) Princess! – no to czas w końcu na ten duecik! ;) Leeeecim z kluchami! :)



* Lily Prior – “La Cucina”