Prawie jak intelektualistka ;)

Ha! Teraz widzę więcej, lepiej i wyraźniej. Przejrzałam na oczy ;) Moi nowi przyjaciele pokazali mi szersze spojrzenie na wszystko wokół, a nawet na to, co w oddali.


Nadchodzi nowa jakość. Dlatego uwaga: cytat! ;) Wywiad w gazecie* z Joanną Trzepiecińską (jak ktoś oglądał kiedyś „Rodzinę zastępczą”, to powinien kojarzyć Alutkę)

„Zawsze z optymizmem patrzyłam na świat. Trzeba wierzyć w siebie, walczyć o szczęście, cieszyć się chwilą, wszystkimi małymi , codziennymi sprawami. Moje życie porównuję do podróży. Fascynującej, choć nie zawsze łatwej. Uważam, że wszystko co nam się zdarza, ma swój głęboki sens. Nawet te zakręty, które często bardzo bolą. Łatwość osiągania sukcesów niejednokrotnie prowadzi do frustracji, niepowodzenia zaś mobilizują do pokonywania słabości”


Karota z lekka orientalnym anturażem

Imbir! Imbir dobrze byłoby, gdyby się posiekał. Możemy mu pomóc, jakby co. Takoż i zęby czosnkowe. A w rondlu bliskie spotkanie z zieloną pastą curry. A potem jeszcze sruuuu: cebulina – w kawałkach, karota w płatkach (albo starta naocznie przez tarkę) i cukinia – ta w plasterkach, kawałkach, sześcianach – jak kto woli. Wszystko się podsmaża na mięczaka, potem miesza w tłumie z makaronem soba, doprawia pieprzniętym z młynka, sojowym z butelki i sypie dymką z sezamem (ten ostatni pracuje tutaj na czarno ;)). Włala!


* ponieważ udaję intelektualistkę, która czyta tylko poważne artykuły w „Polityce” i przegląda tylko dobrze i z polotem zrobione zdjęcia w „Kuchni”, wcale nie przyznam się, że wywiad został opublikowany we wrześniowych „Dobrych Radach”, które kupiłam, aby zabić nudę w busie podczas jazdy na trasie L - L ;)

To u Olciaky