Jesień w kolorze

Słusznie stwierdziła Olala, że „jesień działa na dwa fronty”. Fakt! Bywa radośnie kolorowa, ale i deszczowo smutna. Może być zarówno nostalgią, jak i określeniem barw życia. Ktoś, na pewnym forum napisał: „Trochę z niepokojem witam ją tym razem. Pewnie dlatego, że z tą porą roku wiąże się najwięcej wspomnień (tych pozytywnych).”
Ja też ją witam w tym roku z mieszanymi uczuciami. 8 lat temu zaczęła się wybuchem radości, 6 lat temu przeprowadzką i samodzielnym życiem w żółtym pokoju z niebieską kuchnią, 3 lata temu pierścionkiem na palcu, 2 lata temu nowym życiem w nowym miejscu z nowymi planami i złotem na serdecznym. A w tym roku? Kolejną z kolejnych w niedługim odstępie czasu – przeprowadzką z ciężkim bagażem doświadczeń, mnóstwem przemyśleń, wciąż wielkich nadziei i ogromem niewiadomych. Druga połowa listopada wcale nie jest tak odległa... a ja wolałabym zatrzymać czas... Ale nie mogę. Cofnąć też nie mam władzy, niestety.

Jesień radosna, dobra jest na spacery po parku. Wypadałoby mieć wtedy pojemne kieszenie – najlepiej z zamkiem, jak te w tej czerwonej bluzie z kapturem. Jest szansa, że brązowe kasztany wtedy nie wypadną spowrotem na zielony trawnik. Można tez zabrać koszyk lub chociażby reklamówkę. A jarzębina, albo może kalina? Nęci pomarańczową czerwienią, więc szkoda tak przejść obojętnie. A potem Pewien Mały Mężczyzna ma z tego radochę, bo z niewielką pomocą dorosłych dłoni może dawać im nowe życie.



A kiedy popada, wtedy można wybrać się do lasu, by poszukać czegoś jadalnego. I wcale nie musi to być zwierzyna ;) Podgrzybki, kozaki, maślaki, zające – czas na obiad? Czemu nie :) Zwłaszcza, że ten kolorowy wciąż oczekuje na inaugurację. Pamiętacie książkowe czystki podczas spotkania z Lipką? To od niej właśnie te kluchy :) Dziękuję! :)



Kolorowe grzybobranie

Masełko i cebulina – do rondla marsz aż do zeszklenia. A potem grzybki jeszcze. A wszystko po chwili dostaje do towarzystwa śmietanę. Sos już. Potem tylko w ukropie dokonuje się ujędrnienie gnocchi.