Morze, muszelki i łódki

„Tego lata konsekwentnie zostałam w mieście. Wtopiłam się w codzienność. Byłam po prostu jednym z mieszkańców miasta, którzy nie pojechali na wakacje. Chodziłam na zakupy, na targ pełen coraz piękniejszych owoców. Przynosiłam do domu całe naręcze zieleniny. Siadywałam w kawiarnianych ogródkach w cieniu pod drzewami albo na statku na rzece. Obserwowałam turystów – ich egzotyczne twarze i tak jednakowe koszmarne ubiory. Zależnie od humoru popatrywałam na nich wrogo albo pozdrawiałam grzecznie i obcojęzycznie.
Na wszystko miałam czas – tak jak zawsze latem miałam piękne poczucie bezgraniczności czasu i naszych w nich możliwości. I znów myślałam, że tak będzie zawsze.
Wędrowałam po własnym domu – starałam się w nim nie zgubić. Wiedziałam, że najłatwiej jest zgubić się u siebie i tu poczuć prawdziwą samotność.”*

Ja też tego lata zostałam w mieście, nigdzie nie wyjeżdżam, nigdzie nie podróżowałam. No może poza krótkimi wypadami, ale tak naprawdę całe lato spędziłam w mieście.
Z jednej strony, odpowiadało mi to, kocham moje miasto, kocham jego zieleń, te małe, wąskie uliczki, domy z cegieł i zwierzaczki na starówce. Kocham mojego osiołka, smoka i pieska Filutka...
Jednak z drugiej strony kocham też morze, szum fal i noce na plaży. Kocham przesypywać piasek w dłoniach, patrząc na morski horyzont i ...wspominając, marząc i planując...
W tym roku bardzo mi tego brakowało, i może nie jestem świetną pływaczką, i może unikam paradowania w stroju kąpielowym, a leżenie w pełnym słońcu jest dla mnie największą katorgą, to wakacje nad morzem mają w sobie coś tajemniczego, coś co sprawia, że ryjek mi się cieszy.
I choć w moim sercu siedzi wiele bolesnych wspomnień związanych z morskim krajobrazem, to zawsze z chęcią będę tam się kierować...



A dziś, w ramach zbliżenia się do morskich klimatów, zrobiłam sobie pyszne muszle zapiekane z cukinią i brokułami. Muszelki zostały wyrzucone na brzeg w paczce od Zemfi przez poranny przypływ, a ponieważ nadziane kojarzą mi się z łódeczkami pełnymi ufoludków zmierzają właśnie w otchłań mego i Hirkowego żołądka :)



*Pani nr 10 (229) 2009r. Roma Ligocka: Jesienne porządkowanie świata



Zapiekane muszle z cukinią i brokułem pod migdałową kołderką
1 porcja
70 g makaronu Conchiglioni rigati
mała cukinia
kilka różyczek brokuł
pół ząbka czosnku
mała cebulka
łyżeczka posiekanej natki pietruszki
kilka listków świeżej bazylii
oliwa z oliwek
świeżo mielony pieprz, sól
masło
mielone migdały lub płatki migdałowe uprażone na teflonowej patelni

Makaron ugotować al dente w osolonej wodzie. Odlać połowę wody i dodać trochę oliwy, zamieszać i odcedzić.
W czasie gotowania makaronu umyć cukinię, odciąć końce i pokroić ja na cienkie tasiemki, najlepiej obieraczką do warzyw. Brokuł ugotować na parze, odcedzić i rozgnieść widelcem.
Cebulkę i czosnek obrać i drobno posiekać. Zeszklić na odrobinie masła. Dodać cukinię i dusić aż zmięknie. Pod koniec dodać pietruszkę i posiekane listki bazylii. Doprawić do smaku solą i pieprzem.
Muszle nadziewać najpierw brokułami, następnie cukinią posypując na koniec mielonymi migdałami i/lub płatkami migdałowymi.
Zapiekać przez ok. 8 minut w nagrzanym do 180 stopni piekarniku.
Można posypać parmezanem.
Podawać ciepłe, przyozdobione listkami bazylii.