Męska Sprawa

Piwo! Jakoś tak kojarzy mi się z płcią męską. Wino zaś z pierwiastkiem damskim. Niby dlaczego? Ha! Dobre pytanie – sama nie wiem. Może dlatego, że puszka piwa otwiera się szybkim "pssssssst" i już jest gotowa do konsumpcji. A do wina zwykle potrzebne są ceregiele w postaci korkociągu i kieliszków. Hmmm...możliwe, że właśnie tak.

A von – von? Po lekturze "Kompleksu Portnoya"* też mi się męsko kojarzy – zwłaszcza jeśli zestawić ją z tym tam niżej makaronem, co to Princess w swej łaskawości się ze mną podzieliła kawałek czasu temu. "Kompleks..." jak nic! A w połączeniu z piwem – męska rzecz po prostu. Ale i kobiety mogą wziąć widelce w dłoń. Zatem....!



Pssssst! Czyli von – von i piwo.

Na patelnię poszedł ten tutaj przepis. Początek, jak to zwykle bywa z von – podobny: Kleopatra, czyli skąpanie co najmniej godzinne von w mleku. Później pokawałkowanie**, obtoczenie w mące i łagodnej papryce i szybki rzut na rozgrzaną oliwę. Wcześniej na rzeczonej omdlała popiórkowana cebulina i grzecznie usunęła się na bok – na talerz i czekała znowu na moje nią zainteresowanie. Tymczasem von – von randkowała z oliwą, a ja czuwałam nad tym, aby za nadto nie stwardniała. Nie może, bo będzie po przyjemności – niestety. Pod koniec nastąpiło dopieprzenie towarzystwu wespół z przysoleniem. I von – von poszła sobie von! Z patelni – rzecz jasna, ale tylko na chwilę. Wszystko dlatego, że nagle i niepostrzeżenie... psssssst! Pojawia się piwo w towarzystwie śmietany (18%), szczypty suszonego tymianku i oregano oraz omdlałej wcześniej cebuliny. Wszystek dusi się bez zmrużenia kole dwudziestu minut, zagęszczając atmosferę. Pod koniec sos obtacza powracającą na patelnię von – von. A później kluchy jeszcze. Raz, dwa i po sprawie.


* Philip Roth – "Kompleks Portnoya". Jest tam jedna scena wypisz wymaluj, to co na talerzu... tylko... ekhem – mniej apetyczna, a ściślej mówiąc – nieapetyczna wcale. Nie zachęcam do lektury, bo może Was zniesmaczyć. Roth jest specyficzny i nie każdy może go dobrze trawić. No chyba, że ciekawość Was zeżre szybciej, niż Wy von – von, haha! ;)PP ) Lepiej wziąć się za "Konające zwierzę", którego dość udaną adaptacją jest "Elegia" z Penelope Cruz.
** Bajdełejem, z przerażeniem odkryłam, że... surowa von jest dość... przyjemna w dotyku. Taka... delikatna, gładka, "satynowa" wręcz. Czy jest na sali lekarz?