Co w puszczy piszczy?

Jakiś świst, jakiś szmer, szelest z oddali brzmi jak szum morza. Świergot i szczebiot – szczypie mnie strach. Idę ścieżyną – przed siebie. Traaaach! – ach! to tylko lament suchej gałązki. Wtem! Coś stuka – podnoszę głowę wysoko – tam dzięcioł z chęcią przed chwilą pień ciął. Lecz... dudni coś głośniej i głośniej, tudum, tudum, dum! Zbliża się do mnie ten hałas, ziemia drży! I nagle... cisza.... Staję: oko w oko – z żubrem ;)


Obiad z żubrem na polanie, czyli kluchy z tomatami, szpinakiem i żubrówką (przepis Kuchareczki)

kluchy
oliwa
zęby czosnkowe w plasterkach
suszone tomaty w paskach
szpinak
żubrówka
grana padano

Na rozgrzaną oliwę wrzuciłam dosłownie na chwilę zęby czosnkowe, a ledwo zaczęły pachnieć dorzuciłam im suszone pomidory. Za nimi pojawił się szpinak. Kuchareczka dawała u siebie mrożony, ja zdecydowałam się na świeży. Rozdrobniłam go dość niedbale. Za chwilę wlałam żubrówkę i trzymałam na gazie do lekkiego wyparowania. W tak zwanym międzyczasie ujędrniałam kluchy. Miały być trofie, ale rzeczone zostały w Orzechówce. Kiedy wyjeżdżałam, nie starczyło już dla nich miejsca w walizie. Ale skoro od Princess dostałam riccioli, wydały mi się idealnym zastępcą dla nieobecnych. Zatem: ujędrnione wymerdały się z zawartością rondla i na koniec dostały jeszcze wiórki grana padano.

W zasadzie kluchy były git. Zwłaszcza, że suszone się w to wmieszały. Zastanawiam się tylko, dlaczego szpinak zachował się dość niesmacznie. Może nie służy mu alkohol? Traci po nim humor, czy jak – że stał się... zgorzkniałym typem?

Aaaa! Na deser była szarlotka ---> żubrówka z jednodniowym sokiem jabłkowym i lodem.