Niesmaczna Truskawka, czyli Trattoria Fragolino

Ponieważ na rynku restauracyjnym pojawił się nagle wysyp wszelkiej maści trattorii, zastanawiałyśmy się w związku z tym ostatnio, co jest wyróżnikiem, że lokal jest właśnie trattorią, a nie restauracją.
Internet nie był zbyt uprzejmy jasno nam to wytłumaczyć, ograniczył się do stwierdzenia, że trattoria to coś mniej formalnego niż restauracja, ale coś więcej niż bar, tudzież bistro. Idea złotego środka? Sprawdźmy jak się ma to złoto w Trattorii Fragolino.



Princess mnie ponagla sms-em, że czeka i klaustrofobii dostaje, a ja wciąż w tramwaju. Docieram w końcu na Wiatraka i też, jak ona, zaczynam mieć wątpliwości.
Lokal jak bar, mało miejsca, niezbyt jasno, wejście przez susharnię, a do okna kuka chcąc – nie chcąc pan ochroniarz, przechadzający się po czymś na kształt zadaszonego atrium, gdyż lokal mieści się w środku bloku mieszkalnego.

Zastanawiamy się co wybrać. Nie sprawdziłyśmy oferty na stronie internetowej, bo internet na ten temat milczał. Pytam Pani Kelnerki, czy się niedawno otwierali, Pani Kelnerka mówi, że 2 lata temu. 2 lata i brak strony www? Pani dodaje, że menu jest na stronie Satori – sprawdziłam, nie ma. Dziwne...

Zerkamy na menu, wybór mały, ale to przecież nie jest wadą, przecież wiecie. Wręcz przeciwnie. Zamawiamy, ale mamy też pytania. Pytamy, Pani się pyta Kucharzy, którzy są tuż obok, oni się zastanawiają. Dziwnie to wyglądało. Pani Kelnerka się miota, mówi, że nie wie. Okazuje się, że jest dzisiaj pierwszy dzień w pracy – to ją poniekąd tłumaczy. Nie tłumaczy za to menedżera lokalu, dlaczego nie przeszkolił pracownika, który ma bezpośrednią styczność z klientem. Dodam, że kucharz też miał swój pierwszy dzień i też za wiele nie wiedział. Szkoda, że osoba, która gotuje nie wie co gotuje.

Pytamy o napoje. Napoje?

Pytam o cappucino...Kucharz mówi, że jak trzeba to się zrobi, jednak ja wnikam w cenę tego cappucino. Z tym było już gorzej, kelnerka po chwili wraca i mówi, że to z karty Satori trzeba zamówić. Satori, czyli susharni, przez którą wchodzi się do Fragolino.
Jest światełko w tunelu – mają herbatę Richmond, którą bardzo lubię. Dostaję czajniczek i czarkę. Pycha. Princess bierze kawę – też się nie skarży. Czarka jak się nie patrzy, oddaje klimat kuchni włoskiej...



Czas na makaron: biorę penne gorgonzola spinaci (szpinak, sos śmietanowy, gorgonzola, suszone pomidory), Princess tagliatelle pomodoro z rucolą.
Czekamy ok 20 minut, w międzyczasie coś się na kuchni stłukło i przypaliło, a moje przerażenie przybierało na sile....

Przychodzą makarony. Nie były dobre. Dokładnie, po prostu nie były dobre!




Mój za słony (wzięłam poprawkę na gorgonzolę, ale i tak był za słony), Princess za mdły. Jesteśmy na nie.
Sposób podania – w talerzach korytkach - też taki sobie. Zbyt pretensjonalny jak na mały lokalik z plastikowymi krzesłami z Ikei. Nie mamy nic do Ikei, ale "zastawa" ledwo mieściła się na stoliku!



To była jednorazowa wizyta.

Więcej jej nie powtórzymy. Szkoda, wolę pisać dobrze o restauracjach, które odwiedzamy, ale niestety nie zawsze się da....



A może Wy nam coś polecicie? Jakieś miejsce do odwiedzenia ( Mia Pasta polecona w komentarzach już jest na liście do odwiedzenia :))? Może macie jakieś sprawdzone i chcecie abyśmy i my nacieszyły kubki smakowe. A może chcielibyście abyśmy sprawdziły dany lokal, który znacie z widzenia, ale nie lubicie sami sprawdzać. My bierzemy wszystko na klatę, wszystko przetrwamy, zwłaszcza po ostatniej wyprawie, o której już niebawem ;)



***
Trattoria Fragolino, Al. Stanów Zjednoczonych 72 lok. 9 (PRAGA POŁUDNIE)